فیلسوف جوان

کتابشناسی، یکی از مهمترین شاخه های علوم کتابداری و اطلاع رسانی است و از آغاز پیدایش، تعاریف متعدّدی از آن صورت گرفته و تطوّرات و تغییرات بسیار یافته است.

واژه بیبلیوگرافی برگرفته از زبان یونانی است و به معنای نوشتن یا استنساخ کتاب ها مورد استفاده و رواج داشت. پس از سده هفدهم میلادی، معنای آن از تحریر و نوشتن کتاب ها، به مفهوم نوشتن درباره کتاب ها تغییر یافت. هدف کتابشناسی این است که تا حد ممکن برای محقّقان و مربّیان، امکان شناخت منشورات و تغییرات و تحوّلات در زمینه نشر را در هر یک از عرصه های تخصّصی در همه جای دنیا فراهم آورد. کتابشناسی، آمیزه ای است از علم و فن. فن دراین راستا، متضمّن ثبت کتاب ها و موارد مکتوب دیگر است، و علم با صنعت کتاب ها و تدوین آنها ارتباط دارد. کتابشناسی از لحاظ تقسیم بندی، دارای سه نوع است: تاریخی، تحلیلی (انتقادی) و شمارشی (نظام یافته). می توان کلیّه انواع و اقسام کتابشناسی را در دو گروه بزرگ منحصر ساخت که در هر یک، انواع کتابشناسی ها داخل شوند: 1. کتابشناسی های جهانی، مثل فهرست های کتابخانه کنگره، فهرست های موزه بریتانیا و فهرست های کتابخانه ملّی پاریس. 2. کتابشناسی ملّی، که مهمترین ابزار ثبت کتاب شناسی در هر کشور به شمار می رود.

ادامه در فایل پیوست