یک آیه قرآن و این‌همه هنر و اعجاز.
🕋🍀🍃🌹یک آیه قرآن و این‌همه هنر و اعجاز.
🕋🍀لَا الشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ (سوره یس-40)
نه خورشيد را سزاست كه به ماه رسد و نه شب را سزد كه بر روز پيشي گيرد هر كدام در سپهر و مدار معيني شناورند.
🔅آرایه‌هاي ادبي🔅
تضاد: «شمس/قمر» «روز/شب»
مراعات‌نّظیر: «شمس/قمر»«روز/شب»
کنایه: «نرسیدن‌خورشید به‌ماه» از نظم
مجاز جزءاز کل: «شمس و قمر» از اجرام آسماني:«کُلٌ…»
لفّ‌و نشر: «روز با خورشید»«ماه با شب»
جان‌بخشي: «[عدم]سبقت گرفتن شب از روز»
واج‌آرائي: حروف «لام» و «الف» در آیه
اسلوب‌معادله: دو خط اول آیه
استعاره: شناور دانستن اجرام آسماني؛ «فضا» استعاره از «دریا»
جان‌بخشي: اجرام آسماني شنا ميکنند “یسبحون
◀️نیز آنکه اگر حروف «كُلٌّ فِي فَلَک» را از آخر به اول هم بخوانیم باز همان می‌شود؛ یعني حروف آن در چرخشي مدور هستند؛ همان‌طوري که موضوعي که به آن اشاره دارد _ یعني سیارات _ نیز در چرخشي مدوّر هستند! بنابراین تناسبي همسو بین «الفاظ آیه» و «واقعیت خارجي آن» برقرار است.
🕋🍀🕋🍀🕋🍀🕋🍀🕋🍀