آنهایی كه اهل مرور و یادآوری خاطرات آن هشت سال مقدس هستند به یقین بارها و بارها با خاطرات و حوادثی روبه‌رو شده‌اند كه خیلی‌های‌شان شبیه به معجزه بوده‌اند، معجزه‌هایی كه نمی‌شود انكارشان كرد؛ چرا كه هنوز هستند باقی مانده‌هایی از اهالی آن سال‌های پر معجزه كه هنوز در حال و هوای آن سال‌ها زند‌گی می‌كنند و گاهی هم از خاطرات معجزه‌وارشان برای ما جنگ‌ندیده‌ها، حرف‌هایی می‌زنند، حرف‌هایی كه مثل معجزه عجیب هستند و اما پر از نشانه!

و این‌كه چه‌طور می‌شود نشانه‌هایش را پیدا كرد، دیگر بستگی دارد به نوع ارتباط دلی كه با صاحبان این معجزه‌وارها یا همان شهدا، می‌توان برقرار كرد.

درست مثل برقراری همین ارتباط دلی با مقبره‌ای ساده و خاكی كه در كیلومتر 65 جاده اهواز – خرمشهر جاخوش كرده است. مقبره‌ای كه معروف به «شهدای سادات خمسه كوثر» است.

آنهایی كه اهل رها كردن شهر و راهی شدن به سمت نور هستند، هر بار كه می‌خواهند به شلمچه مشرف شوند، با این مقبره و خاك آسمانیش آشنا هستند و 5 شهید ساداتش را نیز زیارت كرده‌اند.

… اما راز این 5 شهید فراتر از 5 نامی است كه بر سر در این مقبره‌ ساده و خاكی قرار گرفته است.

پس باید سراغ كسی می‌رفتیم تا اطلاعاتی بیشتر از جست‌وجوی اینترنتی و نقل و قول‌های زائران این مقبره داشته باشد.

با برادر یكی از این 5 شهید گفت‌وگویی انجام دادیم كه چهره‌ و حرف‌هایش برای‌مان آشناتر بود؛ سید محمد جوزی:

پس سفره دلت را باز كن تا شاید توشه‌ای از این معجزه‌ نصیب تو و البته دل تو هم بشود!

***

قربانی‌های عید قربان!

در تاریخ 1/5/1367، در جاده اهواز – خرمشهر كه عراقی‌ها آن‌جا را گرفته بودند با تیپ الزهرا، از لشكر ده سید‌الشهدا درگیر می‌شوند و دامنه این درگیری به حدی شدید بوده كه عبارت تن برابر تانك در این‌جا مصداق علنی پیدا می‌كند، آن‌هم در صبح روز عید قربان!

حدود 200 نفر از رزمنده‌ها در آن‌جا شهید می‌شوند اما سرانجام جاده را از دست دشمنان می‌گیرند.

اما یكی از موارد قابل تأمل در میان این 200 شهید عزیز، این پنج شهیدی هستند كه با عنوان «شهدای سادات خمسه كوثر» یاد می‌شوند كه در كیلومتر 65 جاده اهواز – خرمشهر بنای یادبود پنج ضلعی به نام آنها ساخته شده است

با نام‌های:

سید علی‌رضا جوزی كه فقط 14 سال سن داشت،

سید داود طباطبایی كه 2 فرزند هم دارد،

سید صاحب محمدی كه در همان روزی كه ایشان شهید شدند، برادر دیگرشان هم در غرب و در همان روز به شهادت رسیدند كه هر دو متولد كربلا هم بودند و حالا هم اگر سری به قطعه 29 گلزار شهدای بهشت زهرا بزنید بر روی سنگ مزار این شهید كلماتی را می‌خوانید كه از مرگ‌آگاهی‌اش قبل از شهادتش گفته بوده است.

سید مهدی موسوی و سید حسین حسینی كه به گفته و شناسایی دوستان‌شان شناسایی شدند.

فقط این 5 نفر!

قضیه از این قرار است كه آن روز در حدود 30 رزمنده سوار بار كامیونی می‌شوند به قصد جاده اهواز - خرمشهر، كه تیر مستقیم تانك بعثی‌ها كه تا آن‌جا هم راه پیدا كرده بودند به وسط كامیون اصابت می‌كند و خیلی از بچه‌ها زخمی می‌شوند ولی فقط آن 5 سید شهید می‌شوند.

این از نظر من نكته‌ عجیبی است به خصوص وقتی در میان این رزمنده‌ها كسی مثل محسن اسحاقی هم بوده كه ده‌ها تركش می‌خورد اما به شهادت نمی‌رسد، گو این‌كه فقط شهادت در تقدیر تمام ساداتی بوده كه در آن كامیون نشسته بودند، آن‌هم به تعداد 5 نفر!

طرح توسعه و نوسازی مقبره

این مقبره با نام این شهیدان در سال 1375 در همان مكان ساخته شد كه حالا قصد توسعه این مكان مقدس گرفته شده است.

در همین راستا جلسه‌ای در فرهنگسرای پایداری روز 8 مردادماه برگزار شد با حضور رزمندگانی كه در آن عملیات شركت داشتند و شاهد این اتفاق بودند.

این جلسه بهانه خوبی هم شد برای این‌كه دوباره شرح این واقعه از زبان حاضران در آن كامیون گفته شود.

سردار فلكی، معاون لشكر ده سیدالشهدا در دوران دفاع مقدس هم در مورد اهمیت زنده نگه داشتن یاد و نام شهدا و اهمیت ساخت این بناها صحبت كردند و بعد از آن مسئول گردان الحدید، آقای سرلك هم صحبت‌هایی از آن روزها كردند. در واقع این گردان همان گردانی است كه این 5 شهید در آن حضور داشتند.

البته در حال حاضر با هزینه 30 میلیون برق كشیدند برای آن‌جا و قرار است 400 متر حسینیه برای اسكان راهیان نور نیز ساخته شود.

روحشان شاد و یادشان گرامی

مقام و منزلت شهيد

در روايات آمده است:‌ نخستين قطرة خون شهيد كه بر زمين مىچكد، جز قرض همة گناهان او -كه حق الناس است- را پاك مىكند.(1) در واقع شهادت همة بدىها و گناهان گذشتة فرد را مىپوشاند؛ زيرا شهيد از گرامىترين گوهر و سرماية خود مىگذرد و آن را تقديم خدا مىكند.

همچنين شهيد به غسل و كفن نيازى ندارد(2) و در قبر از او پرس و جو نمىشود.(3) از پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) پرسيده شد: چگونه است كه شهدا از اين امر مستثنايند؟ پيامبر پاسخ داد: «همان برق شمشيرها در بالاى سر شهيد براى آزمايش او كافى است».(4) استاد شهيد مرتضى مطهرى در اين باره مىگويد:

روح و شخصيت شهيد آن چنان پاك و وارسته شده كه در بدنش و در خونش و حتى در جامه‎اش اثر گذاشته است. بدين شهيد يك «جسد متروح» است؛ يعنى جسدى است كه احكام روح بر آن جارى شده است… بدن و جامة شهيد از ناحية روح و انديشه و حق پرستى و پاك باختگىاش كسب شرافت كرده است.(5)

خون شهيد در حكم مطهّرات است، همة گناهان و ناپاكىها را مىشويد و شهيد را به مقام اوليا و خاصان خداوند مىرساند. رسول خدا فرموده: هيچ قطره‎اى نزد خداوند از قطرة خونى كه در راه خدا ريخته شود، محبوب‎تر نيست.(6)

بهشت هشت در دارد كه يكى از آن‎ها ويژة شهدا و صالحان است(7) و به فرمودة رسول گرامى اسلام (صلّى الله عليه وآله وسلّم)، شهيد نخستين كسى كه وارد بهشت مىشود.(8)

على (عليه السلام) در حال ترغيب مردم به جهاد بود كه مردى گفت: مرا از فضيلت جنگيدن با دشمنان در راه خدا آگاه ساز. حضرت فرمود: در يكى از جنگ‎ها در ركاب پيامبر بودم و همين را از وى پرسيدم، فرمودند: جنگجويان چون قصد جنگ كنند، خداوند برائت از آتش برايشان مىنويسد. هنگامى كه وسايل و ابزار لازم را فراهم آورند، خداوند نزد فرشتگان به آنان مباهات مىكند و چون از خانه بيرون آيند، گويا از گناهانشان خارج گشته‎اند… بهشت زير ساية شمشيرها است. همانا ضربة شمشير بر شهيد آسان‎تر از نوشيدن آب خنك در روز گرم است. هنگامى كه شهيد با ضربه‎اى از اسبش بر خاك افتد، به زمين نمىرسد تا همسر بهشتىاى كه خداوند به وى ارزانى مىدارد، او را به كرامت. لطف الاهى بشارت دهد. چون به زمين مىرسد، آن همسر به او مىگويد: درود و آفرين بر روح پاكى كه از بدنى طيب خارج شده است….

شهيد در حيات پس از مرگ با ويژگىهاى زير از ديگر مسلمانان متمايز مىشود:

1. شهيد پس از مرگ از بازخواست دو فرشتة پرسشگر معاف است.

2. بعد از مرگ از برزخ مىگذرد و مستقيماً به بالاترين جاى بهشت يعنى نزديك‎ترين مكان به عرش الاهى صعود مىكند. اين جايگاه زيباترين منزل است و «دارالشهداء» نام دارد.

3. در قيامت جراحت‎هاى شهيدان، خونين و سرخ مىشود و بوى مشك مىدهد.

4. در ميان تمام ساكنان بهشت: تنها شهدا آرزوى بازگشت به زمين دارند تا ديگر بار شهيد شوند.

5. شهيد از بند گناه رها شده، به شفاعت نيازى ندارد.

6. شهيدان از شفيعان به شمار مىآيند.

رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمود: شهيد هفتاد هزار نفر از خانواده، خويشان و همسايگانش را شفاعت مىكند تا آن جا كه همسايگان درباره نزديك‎تر بودن خود به شهيد با هم نزاع مىكنند.(9) البته برترين پاداش و گرانبهاترين منزلت شهيد حيات جاودان در قرب پروردگار و متنعم شدن از خوان نعم معنوى است. قرآن كريم مىفرمايد:

وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِى سَبِيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ.(10)

شهيد در اين دنيا نيز به مقام شهود حقيقت مىرسد و با بصيرت و يقين به سوى خداوند مىرود. امام على (عليه السلام) مىفرمايد:

هر كه منكر و ستمى را با شمشير انكار كند تا كلمة‌ خدا بلندتر و كلمة ستمكار پست‎تر شود، او كسى است كه به راه رستگارى رسيده و به راه راست قيام نموده و يقين و باور در دل او روشن و هويدا گشته است.(11)

(1). سليمان بن احمد طبرانى: المعجم الكبير؛ ج 6. ص 73؛ على متقى هندى: كنز العمال، ج 4، ص 399، ح 11109.

(2). ر.ك: محمد حسن نجفى: جواهر الكلام، ج 4، ص 87؛ سيد محمد كاظم طباطبايى يزدى: العروه الوثقى، ج 2، ص 39.

(3). البته اگر شهادت او به مرگ سرخ باشد؛ نه آنكه از طريقى ديگر به اين مقام رسيده است.

(4). احمد بن شعيب نسائى: سنن و النسائى، ج 4، ص 99.

(5). مرتضى مهطرى، قيام و انقلاب مهدى (عج)، ص 79.

(6). محمد بن يعقوب كلينى: الكافى، ج 5، ص 53، ح 3.

(7). شيخ صدوق: الخصال، ص 407.

(8). ميرزا حسين نورى: مستدرك الوسائل، ج 15، ص 486.

(9). ميرزا حسين نورى: مستدرك الوسائل، ج 11، ص 11.

(10). آل عمران (3): 169.

(11). نهج البلاغه، ترجمة فيض الاسلام، حكمت 365، ص 1262.

امام صادق علیه ‌السلام

مَنْ قُتِلَ فی سَبیلِ اللهِ لَمْ یُعَرِّفْهُ اللهُ شَیْئاً مِنْ سَیِّئاتِهِ.

آنكه كه در راه خدا كشته می‌شود، خداوند هیچ یك از گناهانش را به روی او نخواهد آورد.

If a person is slain in the cause of Allah, none of his sins will be mentioned (to him) by God

كافی، ج 5، ص 54